بررسی بیان ژن های mir-205،mir-216a وmir-217 در آدنوکارسینومای معده

سرطان معده چهارمین سرطان شایع و دومین علت مرگ و میرهای ناشی از سرطان در جهان است. شناسایی بیومارکرهای مولکولی برای تشخیص اولیه و پیشرفت سرطان معده ضروری می باشد. در سال های اخیر mirnaها به عنوان یکی از قویترین فاکتورهای پیش آگهی و تشخیصی برای انواع سرطان ها مورد توجه زیادی قرار گرفته اند. mirnaها، یک کلاس از rnaهای کوچک غیر کدکننده هستند که بیان ژن های کد کننده پروتئین را در سطح بعد از رونویسی تنظیم می کنند و در فرآیندهای زیستی مختلفی شرکت می کنند. تحقیقات اخیر نشان داده است که پروفایل بیان mirnaها در بافت سرطانی نسبت به بافت سالم متفاوت می باشد و تغییر بیان آن ها در سرطان معده نیز گزارش شده است. بنابراین این مولکول ها می توانند به عنوان بیومارکر در غربالگری، تشخیص و درمان سرطان معده مورد استفاده قرار گیرند. در مطالعه حاضر به بررسی سطح بیان mir-205، mir-216a و mir-217 در آدنوکارسینومای معده و مقایسه آن با بافت نرمال حاشیه تومور پرداخته شد. روش ها: در مجموع 30 نمونه توموری و 30 نمونه حاشیه توموری جمع آوری گردید. پس از استخراج rna کل و سنتز cdna اختصاصی، بررسی میزان بیان mirnaها با استفاده از تکنیک real time pcr انجام گرفت. در نهایت از نرم افزارهای graphpad، sigmaplot و spss برای آنالیز داده ها استفاده شد. یافته ها: نتایج حاکی از افزایش معنی دار سطح بیان mir-205 و mir-216a در بافت های توموری در مقایسه با بافت نرمال حاشیه تومور بود. اما بین میزان بیان mir-217 در بافت های توموری و حاشیه توموری تفاوت معنی داری مشاهده نشد. آنالیزهای آماری با spss نشان داد ارتباط معنی داری بین تغییر سطح بیان این mirnaها با ویژگی های کلینیکی-پاتولوژیکی بیماران وجود ندارد. نتیجه گیری: باتوجه به افزایش بیان معنی دار mir-205 و mir-216a در بافت های توموری نسبت به بافت حاشیه توموری، می-توان نتیجه گرفت این mirnaها می توانند به عنوان بیومارکرهای مناسب و جدید برای تشخیص آدنوکارسینومای معده مطرح شوند. همچنین با توجه به عملکردهای مختلف این mirnaها در مسیرهای مرتبط با سرطان، احتمال می رود با انجام پژوهش های بیشتر بتوان از آن ها به عنوان یک عامل درمانی نیز استفاده نمود.